Blog

Drodzy i Drogie! Pisanie scenariuszy erpegowych to wyzwanie – jak przelejesz swoje myśli na papier? Jak stworzysz tekst przydatny dla innych? Jak wyjaśnisz, jak widzisz sesję, którą proponujesz? I ile swobody zostawisz? Scenariusz musi przecież być przydatny, proponować strukturę historii i jej elementy, ale nie jesteś w stanie przewidzieć wszystkiego, a najlepsze pomysły są często najtrudniejsze do opisania. Dlatego właśnie często wracam myślami do scen i scenariuszy, które chciałem spisać ale tego nie zrobiłem. Temat takich „nieopisywalnych” scen wydaje mi się o tyle ciek...

Drogie i Drodzy! Amnezja, amnezja totalna! Dopiero, gdy napisałem o tym, jak można „wydestylować” z przebiegu kampanii dopasowaną do niej mechanikę przypomniałem sobie, że mam za sobą nie tylko czysto teoretyczne eksperymenty tego rodzaju, ale też bardzo udaną praktykę. Nie była to co prawda w pełni nowa, kompletna mechanika, a tylko pojedyncza reguła doklejona do Savage Worlds, ale bez wątpienia była z gatunku tych zasad, które mocno wpływają na całą grę. Dziś mam więc dla Was konkretne, sprawdzone rozwiązanie, które w dodatku da się przenieść na inne sesje praktycznie w skali 1:...

Drodzy i Drogie! Zacząłem niedawno pisać scenariusz. Nic wielkiego, drobną przygodę mającą sprawdzić, czy pewien typ fantastyki zadziała w D&D. I jestem pozytywnie zaskoczony tym, jak szybko i sprawnie mi to idzie. Nie chcę się chwalić, ale mam wrażenie, że teraz ilekroć zaczynam pisać scenariusz włączają się we mnie liczne dobre nawyki wyrobione przez Quentina, pisanie dla Poltera i wydawnictw. Może więc warto podzielić się tym, jakie to właściwie „dobre nawyki”? Ten wpis odchodzi na chwilę od treściowych i formalnych eksperymentów, jakich u mnie pełno, by przedstawić kilka c...

Drogie i Drodzy! Tydzień temu pisałem o tym, jak jakiś wątek niespodziewanie może okazać się przewodni w kampanii i zacząć bardzo mocno przykuwać uwagę wszystkich. Dzisiaj chcę podzielić się z Wami propozycją rozumienia takich sytuacji lepiej dzięki opisywaniu ich za pomocą mechaniki, a dokładniej – wymyślaniu mechaniki w oparciu o nie. Kampania u Staszka w Mieście, którą już tu kilkukrotnie opisywałem (zaczynając tutaj) jest świetnym materiałem na pokazanie, jak to może przebiegać. Chyba każdemu zdarzyło się poprawiać mechanikę w trakcie kampanii – bo okazało się, że coś nie dzi...

Drodzy i Drogie! Grając albo prowadząc erpegi zawsze staram się znaleźć odpowiedź na pytanie, o czym właściwie jest nasza gra, co jest w niej najważniejsze. Nie chodzi o to, jakie są założenia systemu czy z jakim zamiarem siadaliśmy do stołu – choć to oczywiście też warto pamiętać – a raczej o to, co faktycznie wybrzmiewa w trakcie sesji, w czym się szczególnie dobrze dogadaliśmy i na czym nam zależy. Podejrzewam, że wielu z Was zna takie sytuacje: niezależnie od tego, z jakim zamysłem szykujemy się do kampanii szybko okazuje się, że wszystkich najbardziej obchodzi i najmocniej je...

Drogie i Drodzy! Sporo ostatnio pisałem o doświadczeniach z bycia graczem i naprawdę się cieszę, że miałem okazję dużo pograć i tyle się dzięki temu dowiedzieć, ale coraz bardziej odzywa się we mnie instynkt prowadzącego i projektanta. Nie dość, że spełnienia domaga się moja wrodzona potrzeba prowadzenia swoich eksperymentów, ale w dodatku doświadczenie bycia graczem dało mi dodatkową porcję nowych pomysłów, które również domagają się wykorzystania. Ostatnio mocno krąży mi po głowie ten, który łączy jedną z najbardziej sztampowych ikon Dungeons & Dragons z nietypową strukturą gry. Pomysł...

Drodzy i Drogie! Prowadzenie bloga o eksperymentach erpegowych to bardzo fajna sprawa. Bardzo lubię dzielić się swoimi poszukiwaniami i przemyśleniami, a z drugiej strony Wasze komentarze – tu i w Laboratorium Fabularnym – pokazują mi, że inni coś wynoszą z tego, czym się dzielę. Mam wrażenie, że to, co robię, jest dla wielu z Was interesujące, a przy tym obawiam się, że będę musiał zwolnić tempo za jakiś czas, gdy upomną się o mnie inne moje obowiązki. Dlatego postanowiłem założyć stronę swojej działalności blogowej na Patronite – serwisie pozwalającym wspierać finansowo w...

Drogie i Drodzy! Od pewnego czasu nie prowadziłem żadnej sesji, którą można by opisać w cyklu o odcinkach specjalnych, czyli eksperymentalnych sesjach wchodzących w skład kampanii. Miałem za to okazję zmierzyć się z tym, co właściwie znaczą dla mnie takie eksperymenty, na warszawskim konwencie Bazyliszek: prowadziłem tam prelekcję o projektowaniu takich sesji, a mówienie o czymś na głos zawsze ustawia mi to w głowie w nowy sposób. Wreszcie otwarcie powiedziałem to, co od dawna miałem z tyłu głowy jako jedno z kluczowych założeń tego rodzaju scenariuszy, ale tu nigdy nie napisałem o tym wprost...

Drodzy i Drogie! Ostatni post o szkicowych antagonistach i dyskusja z Ifrytem na Polterze skłoniła mnie do przemyślenia tego, jak właściwie postrzegam związek między postacią a graczem. Z jednej strony w poprzedniej notce pisałem o tym, jak ważna bywa psychologiczna spójność postaci i jak to, co dzieje się w jej wnętrzu może być głównym ośrodkiem konfliktu w przygodzie. Z drugiej uświadomiłem sobie, że w wielu innych przygodach chcę czegoś zupełnie przeciwnego – jak najpełniejszej przezroczystości postaci, traktowania jej jako „interfejsu” do przeżycia za jej pomocą przygody...

Drogie i Drodzy! W rozmowie o kampanii w Mieście Staszek zauważył, że brakowało mu trochę bardziej ludzkiego rysu antagonistów – Matki, Admirała i Krezusa, czyli trójki postaci trzęsących miastem, a przy okazji mających osobiste zaszłości z naszymi bohaterami. Faktycznie – mogło być ich w historii trochę więcej, przez rzadkie pojawianie się, zwłaszcza prywatnie, stali się symbolami korupcji i władzy, niekoniecznie ludźmi z krwi i kości. Wiedzieliśmy, że są sprawcami wielu nieszczęść w mieście, z czasem okazało się nawet, że sami wywołali kryzys, pod pretekstem którego wprowadzali...