Graj... głupawką?

Lubię, kiedy gracz wykorzystuje na sesji własne zdolności – wiedzę, elokwencję, dedukcję… lubię też wymyślać głupoty. Sprawia to, że czasami wpadają mi do głowy bardzo głupie reguły mające sprawić, by gracz mógł na sesji sprawdzić siebie, a nie tylko swą postać. Nigdy nie odważyłem się poprowadzić najbardziej choćby głupawkowej sesji z ich użyciem, ale może przełamię się po ich opisaniu?

Testy spoilerowe

Reguła pozwalająca graczom współuczestniczyć w poświęceniu ich postaci i w związku z tym pasująca do sesji, w których ważnym motywem jest ponoszenie konsekwencji własnych decyzji.

Przed sesją gracz wysyła Mistrzowi Gry listę historii, które zawsze chciałby poznać, ale jeszcze nie miał na to czasu. Mistrz Gry wynotowuje z każdej z nich najgorsze spoilery. Gdy na sesji przychodzi do testu nie rzucamy kością – zamiast tego Mistrz Gry czyta graczowi przygotowane dla niego spoilery. Im więcej gracz ich wytrzyma, tym lepszy wynik uzyskuje w teście. Oczywiście normalnie dolicza się premie za umiejętności itp. – regułę testów spoilerowych podstawia się pod rzut kością, nie całą mechanikę.

Wielce prawdopodobnym jest, że przygotowując sesję Mistrz Gry sam zaspoiluje sobie mnóstwo historii, które chciał kiedyś poznać. Cóż, ta rola zawsze wymaga poświęcenia…

Testy dykcyjne

Jak wiadomo RPG to gra dla ludzi kulturalnych i elokwentnych, najlepiej obdarzonych niemałym talentem aktorskim. Bezsensem jest więc, by tak wspaniałe jednostki zdawały się na rzut kostką zamiast korzystać ze swych rozlicznych talentów.

I tak na przykład bardzo zgrabną alternatywą dla rzutu wydaje mi się test dykcyjny – osiągasz tym lepszy wynik, im szybciej wypowiesz wyraźnie jakiś łamaniec językowy czy po prostu tekst. Mistrz Gry może przygotować kwestię stworzoną specjalnie z myślą o danej przygodzie, np. w historii o ostatniej walce Dobra z potężniejszym złem zaproponować recytację:

Bogom się skończyła mana,

Świat we władzy jest szatana.

Od wieczora aż do rana

Świat we władzy jest szatana.